Posted by mananaghazaryan | Posted in Մայրենի 56 | Posted on 4 декабря, 2023
Առավոտյան ես զարթնեցի և տեսա, որ արևը այլևս չի շողշողում այնպես վառ, ինչպես այն ժամանակ։ Տերևները չեն թափվում ծառերից, իսկ դրսում երեխաները տաք են հագնված։ Ես չեմ հասկանում, թե ինչու է ամեն ինչ այդքան փոխվել, մինչև չնայեցի իմ հեռախոսի մեջ։ Բոլոր իմ ընկերները, ինձ գրել էին, որ արդեն ձմեռ է։ Ես արագ հագնվեցի և իջա բակ: Երբ ես իջա, ես շատ տխրեցի, քանի որ չտեսա ձյուն։ Իմ տրամադրությունը միանգամից ընկավ և ես բոլոր դասերի ժամանակ տխուր նստած էի։ Իմ ընկերները փորձում էին իմ տրամադրությունը բարձրացնել, բայց դա նրանց չհաջողվեց։ Երբ ես վերադարձա տուն, իմ մայրիկը շատ էր զարմացել, որ ես ձյան համար այդքան տխրել էի։ Երեկոյան, երբ մենք ընտանիքով նստած ֆիլմ էինք դիտում, ես լսեցի իմ ընկերների ձայները: Ես նայեցի պատուհանից և տեսա ձյուն, այո այդ ձյունը, որին ես այդքան սպասում էի։ Ես ցատկում էի ուրախությունից և իմ տրամադրությունը միանգամից բարձրացավ։ Այդ րոպեին ես ամենա ուրախ մարդն էի։