Մանանա Ղազարյան «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր 

Այսօր ասի 29, և այսօր ես կարդացել եմ Նադեր Էբրահիմի <<Իմ փոքրիկ սիրտս ում նվիրեմ>>

Բարև ձեզ, այսօր ամսի 28 , և այսօր ես կարդացել եմ Ավ. Իսահակյանի <<Երջանիկ խրճիթը>>

Բարև ձեզ, այսօր ամսի 27 ,

և այսօր ես կարդացել եմ մի հետաքրքիր պատմավածք Ավ. Իսահակյան <<Արևի մոտ>>

Ավետիք Սահակի Իսահակյան (հոկտեմբերի 17 (29), 1875 կամ 1875, Ալեքսանդրապոլ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն — հոկտեմբերի 17, 1957, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ բանաստեղծ, արձակագիր, թարգմանիչ, գրական- հասարակական գործիչ, հրապարակախոս։ Հայաստանի ԳԱ ակադեմիկոս (1943)։ ԽՍՀՄ Պետական մրցանակի դափնեկիր (1946): ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1935 թվականից։

Բարև ձեզ, այսօր ամսի 26 և ես այսօր կարդացել եմ

Վիլյամ Սարոյանի առակներից<<Կյանքից թանկ բանը>>, <<Թե ինչ է լինում, երբ փորձում ենք գոհացնել մարդկանց>>, <<Այդ ոչինչը ես եմ>>

Ստեփան Եղիայի Զորյան (Առաքելյան) ծնվել է 1889 թվականի սեպտեմբերի 15-ին Վանաձորում (նախկին՝ Կիրովական), նահապետական գյուղացու ընտանիքում։ 1896-1898 թվականներին Ստեփանը նախագիտելիքներ է ստանում Զաքար վարժապետի «գաղտնի դպրոցում», ապա ընդունվում է ծննդավայրի նորաբաց ռուսական ուսումնարանը, որն ավարտում է 1904 թվականին։

1906 թվականին մեկնում է Թիֆլիս՝ Ներսիսյան դպրոց ընդունվելու հույսով։ Սակայն նյութական ծանր վիճակը հարկադրում է աշխատանքի անցնել տպարաններից մեկում սրբագրիչ, այնուհետև «Սուրհանդակ» թերթում որպես թարգմանիչ։

Ես կարդացի <<Մի գիշեր անտառում>>պատմվածքը:

Նաև ես կարդացել եմ Վիլյամ Սարոյանի առակներից, Դրանք էին <<Երկու արաբների պատմությունը>>  <<Սրամիտ երիտասարդը>> և <<Նապաստակն ու առյուծը>>

Վիլյամ Սարոյանը Ծնվել է 1908 թվականի օգոստոսի 31-ին բանաստեղծ Արմենակ Սարոյանի և նրա կնոջ՝ Թագուհու ընտանիքում՝ գաղթած Բիթլիս քաղաքից (ներկայիս Թուրքիա), որտեղ, ըստ Սարոյանի, հայերի հետագա կյանքն անհնար էր։ Մանկությունն անցկացրել է Ֆրեզնոյում (Կալիֆոռնիայի նահանգ)։

1911 թվականին երեսունյոթամյա Արմենակ Սարոյանը մահանում է, և Վիլյամ Սարոյանը եղբոր՝ Հենրիի, և քույրերի՝ Զաբելի ու Կոզեթի հետ տեղափոխվում է որբանոց։ Երբ մայրը պետք է երեքամյա Վիլյամին թողներ որբանոցում, նա Coon Jiger անունով մի տիկնիկ է նվիրում, որը Սարոյանի հիշողության մեջ միշտ պահպանվում է։ Սարոյանը հետագայում նշել է, որ այդ տիկնիկով կարծես մայրը ցանկանում էր փարատել իր բացակայությունը։ Այդ տիկնիկի կերպարն արտացոլվել է նաև նրա ստեղծագործություններում։